ارزیابی مقاومت آنتی بیوتیکی استافیلوکوکوس اورئوس های جدا شده از بینی پرسنل در بیمارستان آموزشی- درمانی دانشگاه شاهد (۱۳۸۲-۱۳۸۱)

سابقه و هدف: استافیلوکک طلایی (aureus) یکی از عوامل شایع عفونت های بیمارستانی است که در بسیاری از موارد منشا عفونت، کارکنانی هستند که در بینی خود ناقل این باکتری می باشند. تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی استافیلوکک طلایی جدا شده از بینی کارکنان برای کنترل عفونت های بیمارستانی حائز اهمیت است، زیرا از الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی می توان در انتخاب داروی مناسب برای درمان ناقلین استفاده نمود. دراین پژوهش الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی 87 سویه استافیلوکک طلایی که ازبینی کارکنان دو بیمارستان آموزشی- درمانی دانشگاه شاهد جدا شده بودند، برای 14 آنتی بیوتیک مختلف تعیین گردید.مواد و روش ها: از روش انتشار دیسک برای شناسایی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی استافیلوکک طلایی جدا شده، استفاده گردید. همچنین برای تعیین حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد (mic) باکتری ها توسط اگزاسیلین از روش رقت در آگار استفاده شد.یافته ها: اغلب نمونه های مورد بررسی (8/90 درصد) به پنی سیلین مقاوم بودند. سویه مقاوم به ونکومایسین و ریفامپین دیده نشد. میزان مقاومت به سایر آنتی بیوتیک های مورد بررسی عبارت بودند از: کوآموکسی کلاو 3/33 درصد، تتراسایکلین 8/19 درصد، اریترومایسین 2/8 درصد، کلرامفنیکل و سفتریاکسون هر کدام 9/5 درصد، سفازولین، سفالکسین و سیپروفلوکساسین هر کدام 5/3 درصد، کلیندامایسین 8/2 درصد، جنتامایسین 2.3 درصد و سفالوتین 2/1 درصد. مقدار mic در سویه های مورد آزمایش بسیار متفاوت ?0.125) تا ?256 میکروگرم در میلی لیتر) بود و با استفاده از این روش مشخص شد 11.8 درصد از استافیلوکوکوس اورئوس های مورد مطالعه مقاوم به متی سیلین هستند.استنتاج: این پژوهش نشان داد که برخی از کارکنان، ناقل استافیلوکک طلایی، خصوصا سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک ها هستند که این مساله لزوم بررسی مستمر در زمینه وضعیت ناقلی کارکنان بیمارستان و تعیین الگوی مقاومت دارویی آن ها را به منظ ور کنترل عفونت های بیمارستانی نشان می دهد. به علاوه با استفاده از الگوی مقاومت دارویی می توان از داروی مناسب برای درمان ناقلین استفاده نمود.